[euskarazko hitzak bila Nola Erran hiztegiaren barnean]

euskarazko hitzetan

craquer

craquer /kʀake/ // 1 verbe intransitif
a)  = produire un bruit
 sujet:parquet, feuilles mortes, disque, chaussures kraskatu karraskatü (ZU)
j'ai écrasé les feuilles, elles ont craqué sous mes pieds
hostoak lehertu ditut, ene zangopetan kraskatu dira
les boiseries s'écroulent en craquant, faisant tomber quelques coins de murs avec un bruit sourd
zureriak kraskaka heldu dira beheiti, murru izkina batzuk aurtikitzen dituztela harrabots ilun batekin
vos os vont craquer
zure ezürrek düe karraskatüren (ZU)
faire craquer ses doigts
eriak kraskarazi
b)  = céder
 sujet:collant urratu ürratü (ZU) desegin
 sujet:bois arraildu
ma veste craque aux coutures
jaka josturetarik joaten ari zait
plein à craquer
(toki bat) tanpez betea
c)  = s'écrouler
 sujet:accusé, malade leher egin lur jo (MD) behea jo (MD)
ils ont craqué en deuxième mi-temps
bigarren zatian leher egin dute
je craque familier
 = je n'en peux plus badut aski
 = je deviens fou ez dirot gehiago burua galtzen dut
d)  = être enthousiasmé familier
j'ai craqué
kontentarekin ez nezakeen atxiki
2 verbe transitif
a)
 + pantalon (norbaiti) urratu
sa chemise trop étroite craqua
atorra hertsiegiz urratu zitzaion
b)
craquer une allumette
mitxa bat kraskatu süpizteko bat karraskatü (ZU) pospolo bat igurtzi (MD)