[euskarazko hitzak bila Nola Erran hiztegiaren barnean]

euskarazko hitzetan

mécontent

mécontent /mekɔ̃tɑ̃, -ɑ̃t/ mécontente 1 adjectif
deskontent kexu kexü (ZU) beltzuri
en matière de vice, celui qui n'en a que peu n'est pas content, celui qui a en a beaucoup est mécontent
bizioez bezainbatean, nork ere ez baitu bizio guti baizik, ez da kontent, nork ere anitz bizio baitu, deskontent da
ce jour-là, notre père rentra du travail à la maison avec un air mécontent
horra non ikusten dugun aita guregana heldu, begitarte mokorrarekin arauz, ezen berehala amaren altzora ihes egin nuen
il a l'air très mécontent
iduri du ez dela batere kontent
je ne suis pas mécontent de cette voiture
franko kontent naiz auto honetaz
2 nom masculin | nom féminin
cette décision va faire des mécontents
erabaki horrekin ez dira denak kontent izanen izanen da erabaki horretaz kontent ez denik