[euskarazko hitzak bila Nola Erran hiztegiaren barnean]

euskarazko hitzetan

noircir

noircir /nwaʀsiʀ/ // 1 verbe transitif
a)  = salir
 sujet:fumée, charbon, encre belztu belztü (ZU)
murs noircis par la crasse
zoldaz belztuak diren paretak grosaz belztü mürrüak (ZU)
b)
 = colorer belztu belztü (ZU)
pour que les païens ne remarquent pas la peau blanche des deux Pères, ils les noircirent avec quelque substance, leur cachèrent la tête à l'aide de chapeaux spéciaux et les déguisèrent en mendiants
Aiten larru zuriari paganoak ohart ez zitezen, zerbaitekin belztu zituzten, kapelu berezi batzuekin buruak gorde zizkieten eta eskale batzuk bezala jantzarazi
2 verbe intransitif
 sujet:ciel belztu belztü (ZU)
le ciel noircissait déjà de tous côtés
jada zerua belzten ari zen alde guzietarik