[euskarazko hitzak bila Nola Erran hiztegiaren barnean]

euskarazko hitzetan

surprendre

surprendre /syʀpʀɑ̃dʀ/ // 1 verbe transitif
a)  = étonner
 sujet:nouvelle, conduite harritu harritü (ZU)
la nouvelle de sa mort a surpris tout le monde
honen hilberriak bazterrak harritu ditu
cela me surprendrait fort
horrek biziki harri nintzake
cela m'a agréablement surpris
hori gustuko ustekabea izan dut
cette question a de quoi ou peut surprendre
galdera hori harrigarri gerta daiteke
 sujet:personne harritu harritü (ZU)
vous n'avez pas de télévision? Vous me surprenez
ez duzuela telebistarik? Harritzen nauzu
b)
 + conversation ustekabean entzun
les paroles du médecin que j'avais surprises me laissèrent découragé
osoki etsiturik utzi ninduten ustekabetarik entzun nituen medikuaren hitzek
 + regard, sourire complice ustekabean ikusi
c)
 + voleur, personne visitée ustekabean harrapatu/atzeman ustegabean atzaman (ZU)
vous m'avez surpris alors que j'allais sortir
kanpora ateratzera nindoala ustekabean harrapatu nauzu kanpo nindoalarik ustegabean atzaman naüzü (ZU)
d)
 sujet:pluie, marée ustekabean harrapatu ustegabean atzaman (ZU)
ils se sont laissés surprendre par la marée
mareak ustekabean harrapatu ditu
je me suis laissé surprendre par la pluie
euriak ustekabean harrapatu nau
ne vous laissez pas surprendre par la nuit
kasu egizue ilunak ustekabean harrapatu gabe
2 se surprendre verbe pronominal
se surprendre à faire qch
nor bera zerbait egiten ari dela ohartu
il s'est surpris en train de parler tout seul
bere buruarekin solasean ari zela ohartu da bere bürüarekin elestan ari zela ohartü da (ZU)